Hoe frustrerend... na een heel zware dag (110 km, 2400 stijgmeters) kijk
ik op de overzichtskaart en ik zie dat ik in vogelvlucht slechts 55 km
ben opgeschoten. Dat komt natuurlijk omdat ik van het ene natuurgebied
naar het volgende fiets, bochten zat. Het grootste deel van de dag zat
ik in dat van de Pollino (naar mij verteld werd het grootste nationaal
park van Europa), nu kampeer ik in dat van de Appennino Lucano.
Ongelooflijk mooi allemaal, een voorrecht om door te fietsen. Zelfs op
grotere banen is bijna geen verkeer. Dat komt door de tamelijk nieuwe
autostrade die hier doorheen loopt, heel spectaculair aangelegd.
Zuid-Italië is veel groener dan ik dacht. Heel bosrijk.
Gisteren in Altomonte de lekkerste pizza ooit gegeten, met guanciale,
varkenswangetjes, en n'duja, een Calabrische lekkernij, een soort
smeerbare pikante worst. Het was de duurste pizza van de kaart in een
chique restaurant, voor ocharme 7 euro. Met een halve liter locale wijn
erbij. Inslapen was geen probleem!
Mijn dagritme volgt de zon. Om 21u is die onder en kruip ik in bed, om 5u30 ben ik op en om 6u zit ik op de fiets.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten