Om 7 u 's ochtends werd ik op een weggetje in de bergen tussen de
Abruzzen en Lazio overvallen door een onweer, een ware zondvloed van
bliksem, donder en een gordijn van dikke regendruppels. Het was wel
voorspeld en ik reed eigenlijk recht naar de inktzwarte wolken toe, maar
zo fel had ik het toch niet verwacht. Geen ontsnappen aan. Gelukkig
maar dat het sportmateriaal tegenwoordig van prima kwaliteit is, maar
klimmen met regenkledij aan blijft desondanks een probleem. Na een
uurtje was het gedaan, en in de buurt van Leonessa kwam zowaar de zon er
weer door.
Bij het Lago di Piediluco volgde ik het voorbeeld van een
kersenplukkende wielertoerist, die daarna een heel eind met mij meereed
en mij veilig doorheen Terni loodste. Dikke meevaller, want door de
erbarmelijke wegaanduidingen (een weerkerend probleem in Italië) zou ik
anders zeker een half uur in de doolhof van de stad hebben rondgedwaald.
Even later weer een onweersbui, maar deze keer was ik bijtijds in een bar om te schuilen.
Na wat zoekwerk kwam ik na de dag met de meeste kilometers tot nu toe
aan in La Torraccia, het prachtige huis in Colpetrazzo (gehucht van
Massa Martana) waar mijn Amerikaanse gamba-kompaan Betsy en haar Franse
man Jacques wonen. Na een hete douche en een delicieus avondmaal was het
een groot genoegen gambaduetten te spelen. Het deed vreemd aan na twee
maanden muzikale inactiviteit.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten